అంతగా అనుభవం లేని భాగవతం ఆటగాళ్లు కొందరు ఒక ఊరికి వచ్చారు. ఆ వృత్తికి కొత్త కావడం వల్ల గ్రామస్తులనెవరినీ సంప్రదించకుండానే తమ దగ్గర ఉన్న కొద్దిమొత్తంతో చమురు కొని, దీపాలు పెట్టి మరీ భాగవతం ఆడారు. ఊరి జనమంతా రోజూ వచ్చి వీరి ఆటను చూసి మెచ్చుకునేవారు.
దాంతో చివరలో తమకు బాగానే ముట్టజెబుతారులే అని వీరు ఎవర్నీ అడగలేదు. వాళ్లు అడిగినప్పుడు ఇవ్వొచ్చులే అని ఊళ్లో వాళ్లు ఎవ్వరూ ఏమీ ఇవ్వలేదు. చివరికి ఆట ముగిసినా, తమకు ఆ ఊరిలో దమ్మిడీ ఆదాయం రాకపోగా చేతి చమురు కూడా వదిలిందని వాళ్లలో వాళ్లే గుసగుసలు పోయారు. అదే ఆనోటా ఈనోటా పడి సామెతగా మారింది.
దాంతో చివరలో తమకు బాగానే ముట్టజెబుతారులే అని వీరు ఎవర్నీ అడగలేదు. వాళ్లు అడిగినప్పుడు ఇవ్వొచ్చులే అని ఊళ్లో వాళ్లు ఎవ్వరూ ఏమీ ఇవ్వలేదు. చివరికి ఆట ముగిసినా, తమకు ఆ ఊరిలో దమ్మిడీ ఆదాయం రాకపోగా చేతి చమురు కూడా వదిలిందని వాళ్లలో వాళ్లే గుసగుసలు పోయారు. అదే ఆనోటా ఈనోటా పడి సామెతగా మారింది.